چالش قانونمداری در برداشت متفکرین اهل سنت از مشروعیت دولت با تاکید بر عدالت حاکم

یکی از مهمترین مبانی حقوقی تامین الزام معنوی و اقناع وجدانی جهت تبعیت از قواعد حقوقی، مشروعیت دولت است. در این خصوص عدالت حاکم، مشروعیت بخش فرمانروایی اوست. دولت به عنوان قدرت حاکمه هر جامعه برای لازم الاتباع بودن و در عین حال پایداری و بقاء، محتاج به مشروعیت است. یکی از مبانی مشروعیت دولت عدالت و قانونمداری است. پس از رحلت پیامبر اسلام (ص) فقهای اهل سنت رویکرد خاصی را در قالب نظریه خلافت در پیش گرفتند که پس از خلفای راشدین و با شکل گیری سلاطین و حکام در حوزه قلمرو دولت اسلامی نظریات مطروحه نیز متحول گردید.این تحولات با گذشت زمان متاثر از تکثر برداشت از منابع حقوق اسلامی و حاکمیت نظریات سیاسی در جامعه جهانی و اسلامی دامنه تغییر شدیدتری را تجربه نمود. سئوال اصلی این مقاله این است که عدالت به عنوان یکی از انگاره های بنیادین قانون مداری دولت اسلامی در نظریات متفکرین اهل سنت در خصوص مشروعیت دولت چه جایگاهی داشته و با چه چالش هایی مواجه است؟ پژوهش حاضر، تحقیقی کیفی با روشی توصیفی-تحلیلی با استفاده از تحلیل درون متنی است که در صدد است تا چالشهای حقوقی قانون مداری را در برداشت متفکرین اهل سنت از مشروعیت دولت در ادوار تاریخی مختلف مورد بررسی و تحلیل قرار دهد.